De reis is begonnen

Zaterdag door Bram naar Schiphol gebracht, snel afscheid genomen want het is dan toch wel emotioneel ineens. Dan inchecken, we waren natuurlijk te vroeg, maar konden direct door. Dan moet je ineens je koffers zelf inchecken, huh?? Gaat dat goed? Check, check dubbelcheck en floep weg is de koffer. Op hoop van zegen dus maar. Dan door naar de assistentie balie voor een rolstoel. Rob kan nog redelijk lopen maar èn een reis van 12 uur èn de hele Schipholplaza door is misschien een beetje teveel. Ook dat verliep vlekkeloos. De douane gaat dan ook snel met een rolstoel, en ik (domme doos) was zo bezig met de rolstoel en alle bagage dat ik teruggeroepen werd omdat ik mijn eigen spullen (paspoort en alle handbagage) vergat mee te nemen. Ahum…wat voor caregiver ben ik eigenlijk bedacht ik me toen? We vonden vrij snel een heel leuk koffietentje, daar lekker koffie gedronken en een sandwich gegeten. Later bleek dat we in een soort viptent zaten want er stonden ineens wel heel BN’ ers om ons heen. We hebben moeten googelen wie het waren (behalve Glennis Grace die herkenden we wel 😉) maar het waren acteurs van de mocro mafia. Deze serie moeten we nog bekijken, misschien wel deze periode in Mexico. Tijd genoeg.

Prima vlucht, helaas geen business class meer beschikbaar dus als sardientjes in een blik op naar Mexico. Maar prima service bij de KLM en veilig geland, voor de eerste keer niet koud gehad in het vliegtuig maar gewoon echt warm. En het waren geen opvliegers…..

Er stond keurig assistentie klaar op Mexico airport ook weer top geregeld, dan ellendig lange gangen door naar de douane. Een rij bij de lift, een rij bij de bagage en een rij bij de douane (maar daar konden we door de assistent lekker snel langs). Wel was onze assistent erg in voor fooi, want daar begon hij eigenlijk direct over. Afijn, dik verdiend. Ook al heb ik me ook rot gesjouwd door met nog twee koffers erachter aan te hobbelen wat een tempo had die vent 🙁
Lekker geslapen en de volgende dag keurig in de lobby opgehaald door de chauffeur. Een bumpy ride en 1,5 uur verder en we zijn gearriveerd. Honger hadden we als een malle, maar eerst moest de covid test en daarom mochten we niet eten en drinken. Spannend, want als we positief testen dan wordt alles 1 week opgeschoven.
Het appartement is prima en van alle gemakken voorzien en wat er niet is wordt direct voor je geregeld als je het mist. En dan is het ochtend en wij weten dat ze een fantastische rooftop hebben (zonder bar helaas) maar we mogen nergens heen totdat de uitslag er is van de covid test.

We hebben een telefoon gekregen met het hele schema voor de hele 4 weken erop. We starten met een bloedtest om 8.30 waarvoor Rob nuchter moest blijven, daarna een virtueel welkom (was meer een promotiefilmpje) om 9.00 uur en een uitleg over de hele procedure en wat te verwachten en wat te doen bij complicaties. Dan zit je eindelijk aan je ontbijt en staat er echt elke 5 minuten iemand op je deur te kloppen. De chauffeur komt even kennismaken, de entertainer (jawel!) komt ook ff langs, de facilitair manager doet ook even zijn zegje en inmiddels is onze Mexicaanse omelet koud. Maar we klagen niet, want we willen z.s.m. naar de rooftop.

Eindelijk zitten we in de zon op het dakterras. Lunch besteld want op tijd eten, om 14.30 röntgenfoto, om 16.30 weer zoom ivm chemo uitleg. 17.20 uur cardioloog, 17.30 weeg en meetmoment (gênant), en aansluitend een blaastest. Pffff een mens zou er moe van worden, laat staan als je MS hebt.

Inmiddels is het 10 januari, weer een vol programma. We moeten om 8.30 bij de nurses station zijn voor een research interview, 9.00 uur neurologie, 12.10 uur medical history (don’t ask) 12.20 eerste hematologie consult, en dan om 13.00 uur als alle uitslagen goed zijn de eerste chemo. Hoe vaak wij vandaag en gisteren al aan iedereen hebben moeten vertellen hoe oud we zijn, waar we vandaan komen etc. Is ongelooflijk, het lijkt wel of ze hier geen computer hebben. Maar iedereen is even vriendelijk en hulpvaardig dus ik moet mijn Nederlandse ongeduld maar even ver weg stoppen anders worden het lange dagen hier.
Rob zit nu aan de eerste chemo die ca 5 uur gaat duren. Naast de chemo krijgt hij van alles toegestopt aan medicijnen om te voorkomen dat hij misselijk wordt, hoofdpijn krijgt, of maagproblemen krijgt. Het is volle bak medicijnen erin, ze zijn niet flauw hier.

Morgen, 11 Januari, de 2e chemo erin. Start om 8.00 uur en dan is het oraal medicatie slikken en starten we met prikken om de stamcellen te gaan oogsten. Duimen dat het allemaal voorspoedig verloopt.

Wordt vervolgd… en aan iedereen die ons volgt en steunt nogmaals dankjewel. We hadden niet in Mexico gezeten zonder jullie support!