Het einde is in zicht

We zitten in onze 4^e week. De 3^e week was te saai om over te bloggen 😉

In de 3^e week hebben we, zoals ik had voorspeld, niet veel meer gedaan dan eten, hangen, slapen, Netflixen, en 20 minuten luchten op een dag. Hoewel we bij dat laatste het Brabants kwartiertje ook mee hebben gepakt.

Die waren bij de eerste meting al behoorlijk gedaald,  de witte bloedcellen (wbc) waren toen 1300. Bij de 2^e meting was dit 700 en de laatste meting 300. Normale aantallen wbc zitten tussen de 4000 en 12000. Dus best lage waarden maar dat was ook de bedoeling. Vanaf de 6^e dag na de stamcel teruggave moeten de waarden weer gaan stijgen.

Dus gisteren, 30 januari, waren onze verwachtingen hoog gespannen. Zijn de waarden gestegen? En zo ja, zijn ze hoog genoeg om te beginnen aan het laatste infuus?

De waarden waren inderdaad gestegen, wbc 1300. Op zich prima, maar niet genoeg voor het infuus Rituximab. Dat was best wel even teleurstellend. Je bent dan zo dicht bij om het af te ronden, en dan bestaat de kans dat je nog een dag moet wachten. (ik weet het, het is maar 1 dag… maar toch). Dus een extra shot gisterenavond om het weer een boost te geven. Dat heeft Rob geweten want hij heeft slecht geslapen; veel botpijn en hij loopt wat slechter. Maar alles voor het einddoel.

Vanochtend opnieuw bloed geprikt, en de waarden waren gestegen naar 17.700!!! Wow! Dus nu, terwijl ik blog, ligt Rob aan het infuus. Dit is het laatste wat we hier moeten doen, vanaf nu kunnen we zonder mondkap naar de rooftop. En ook weer langer dan 20 minuten per dag. Zo blij! Nooit gedacht dat ik zo blij zou zijn met het feit dat je weer naar buiten mag, ongelimiteerd.

De ontslagpapieren hebben we ook al gehad, dus eigenlijk kunnen we naar huis. We kiezen ervoor om toch pas zaterdag te gaan omdat thuis alles nu daarop is ingesteld zoals de hond naar het pension, en de kids die het huis nog moeten poetsen. Vooral dat laatste wil je niet verstoren 😉.

Bovendien willen we nog een afscheidsavond plannen (eindelijk weer wijn, maar niet voor Rob) en we hebben vrijdag nog een kleine toer met de chauffeur. Zien we toch nog iets van Puebla.

We blijven bloggen, ook als we weer thuis zijn. Dus blijf ons volgen via de blogs of via insta.